آب انبار نجف خان متعلق به قرن دوازدهم هجری می باشد که توسط فرد خیر و نیکوکاری به نام نجف قلی خان ساخته شده است. نجف قلی خان از اهالی و بزرگ دولت آباد بوده که در لشگر کشی نادر شاه افشار به هرات، نادر شاه به پاس خدمات وی در کمک به او 7 بلوک از جلگه زاوه و باخرز را با لقب سرداری به او می بخشد. نجف قلی خان از آن پس دولت آباد را مرکز حکومت خود قرار داده و قلعه مستحکمی می سازد. در داخل شهر نیز ایشان به ساخت حمام و آب انبار و مسجد مبادرت می ورزد که اکنون نیز با نام نجف خان باقی است. در محراب درون مسجد نجف خان گچبری زیبایی وجود دارد که در انتهای آن تاریخ 1821 هـ .ق نقش بسته است که با توجه به ساخت هم زمان مسجد و آب انبار، احتمالا تاریخ احداث آب انبار نیز همین تاریخ می باشد.
آب انبار نجف خان شامل یک فضای گنبد دار پا مخزن و یک راهرو با 16 پلکان است که به پاشیر ختم می شود. مخزن آب انبار، فضای مستطیل شکل و بزرگی است که مقدار زیادی آب می گرفته است. سقف این مخزن را علاوه بر دیوارهای جانبی، 3 ستون برپا داشته است و راهرویی که به پاشیر منتهی می شده اکنون دگرگون شده و ارتباط بخش پلکان با مخزن را مسیر ساخته است. بر روی دیوار شمالی آب انبار، که اکنون کوچه ای از جلو آن می گذرد، 5 غرفه کم عمق ایجاد گردیده که نمای زیبایی از داخل کوچه پیدا کرده است. در دو غرفه از این غرفه ها، بازشوهای طاق مانندی وجود داشته که محل ریختن آب بوده و در حال حاضر بسته شده اند. مهم ترین ویژگی این آب انبار شیوه معماری خاص آن است که با آب انبار های هم دوره اش کمی متفاوت است. ارتباط فضای مخزن با پلکان، ورودی آب انبار، شکل مخزن و سقف آن و ... از ویژگی های خاص این بنا می باشد. فضای بزرگ و مستطیل شکل مخزن که استحکام مناسبی دارد و ابعاد آن این فضا را جهت کاربری های زیادی مفید می گرداند. همچنین نمای زیبا، موزون و خاصی ضلع شمالی بنا از ویژگی های دیگر این آب انبار می باشد.